Metropolia Seulu - Najbardziej rozwinięta technicznie metropolia schyłku XXXI wieku. Jej centrum znajduje się w miejscu, w którym niegdyś znajdował się Seul (stąd nazwa, która przetrwała pomimo usunięciu granic kraju). Metropolia ta zajmuje większość terenu dawnej Korei Południowej.
To właśnie w tym miejscu ma swoją siedzibę koncern Pllea, jednak żaden z jego biurowców nie stoi bezpośrednio w mieście. Wszystkie laboratoria oraz fabryki znajdują się na małej wyspie popularnie zwanej Techno Island (dawniej Paengnyŏng). Dojechać do niej można za pomocą kursujących nad Morzem Żółtym pociągów. Przejażdżka trwa dwadzieścia minut.
Tęczowa Metropolia słynie nie tylko z techniki, ale również z dzielnic rozrywki... czyli wszystkiego. Miasto wydaje się być jednym wielkim placem zabaw, z kolorowymi światłami i głośną muzyką.
Jego celem jest urozmaicanie czasu i można to dostrzec nawet gołym okiem.
Budynki:
Pomimo przepisu, jakoby w mieście mogły stać tylko budynki wykonane z białego stopu chyrolitanu (młodszego brata tytanu) i szkła, projektanci zawsze znajdują sposób na to, żeby urozmaicić bryłę budynku. Zazwyczaj używają do tego świateł i wielkich ekranów, na których wyświetlane są bajecznie kolorowe reklamy nowinek technologicznych, klubów i walczących o fanów idoli, albo też proste animacje wykorzystujące złudzenia optyczne, które nadają budynkom niemalże magiczny charakter.
Każdy wieżowiec ma swoją funkcję: w jednym znajdują się sklepy, w innym kluby i restauracje. Prestiż firmy można ocenić po ilości pięter, które zajmuje - im więcej, tym większe ma znaczenie. Najniżej zawsze znajdują się gorsze lokale, zaś na sam szczyt mogą wejść tylko ludzie wyposażeni w VIP'owskie chipy.
Transport:
Wszystkie budynki mają przynajmniej po sto pięter, co zmusiło roboty budujące miasto (oraz naukowców nimi sterujących) do opracowania alternatywnej metody przemieszczania się po mieście. Samochody były po prostu nieporęczne i zbyt wolne, pociągi nie były w stanie wszędzie dojechać, a chodzenia na piechotę nikt nawet nie chciał proponować - Metropolia jest zbyt duża. Rozbudowano więc gigantyczną sieć ultraszybkiego metra, oraz wybudowano "podniebne chodniki", rozmieszczone średnio co pięćdziesiąt pięter.
Chodniki te są niczym innym jak przezroczystymi rurami, wyposażonymi w małe ławki, szerokie poręcze i dwa rzędy przesuwających się w przeciwne strony taśm, na których mieszkańcy mogą stanąć i zejść dopiero przy swoim zakręcie. Okrągłe ściany rur działają też jako telebimy, na których puszczane są różnego typu spoty reklamowe, przez co z daleka Podniebne Chodniki wyglądają jak gigantyczne, błyszczące węże, wijące się miedzy budynkami, które od czasu do czasu zmieniają kolory.
Ultraszybkie pociągi kursujące po wąskich rynnach w sąsiedztwie Chodników służą do szybkiego przemieszczania się między oddalonymi od siebie punktami. Dzięki nim z jednego końca metropolii na drugi, można przedostać się w kilkadziesiąt minut.
Pozostałe metropolie świata:
To właśnie w tym miejscu ma swoją siedzibę koncern Pllea, jednak żaden z jego biurowców nie stoi bezpośrednio w mieście. Wszystkie laboratoria oraz fabryki znajdują się na małej wyspie popularnie zwanej Techno Island (dawniej Paengnyŏng). Dojechać do niej można za pomocą kursujących nad Morzem Żółtym pociągów. Przejażdżka trwa dwadzieścia minut.
Tęczowa Metropolia słynie nie tylko z techniki, ale również z dzielnic rozrywki... czyli wszystkiego. Miasto wydaje się być jednym wielkim placem zabaw, z kolorowymi światłami i głośną muzyką.
Jego celem jest urozmaicanie czasu i można to dostrzec nawet gołym okiem.
Budynki:
Pomimo przepisu, jakoby w mieście mogły stać tylko budynki wykonane z białego stopu chyrolitanu (młodszego brata tytanu) i szkła, projektanci zawsze znajdują sposób na to, żeby urozmaicić bryłę budynku. Zazwyczaj używają do tego świateł i wielkich ekranów, na których wyświetlane są bajecznie kolorowe reklamy nowinek technologicznych, klubów i walczących o fanów idoli, albo też proste animacje wykorzystujące złudzenia optyczne, które nadają budynkom niemalże magiczny charakter.
Każdy wieżowiec ma swoją funkcję: w jednym znajdują się sklepy, w innym kluby i restauracje. Prestiż firmy można ocenić po ilości pięter, które zajmuje - im więcej, tym większe ma znaczenie. Najniżej zawsze znajdują się gorsze lokale, zaś na sam szczyt mogą wejść tylko ludzie wyposażeni w VIP'owskie chipy.
Transport:
Wszystkie budynki mają przynajmniej po sto pięter, co zmusiło roboty budujące miasto (oraz naukowców nimi sterujących) do opracowania alternatywnej metody przemieszczania się po mieście. Samochody były po prostu nieporęczne i zbyt wolne, pociągi nie były w stanie wszędzie dojechać, a chodzenia na piechotę nikt nawet nie chciał proponować - Metropolia jest zbyt duża. Rozbudowano więc gigantyczną sieć ultraszybkiego metra, oraz wybudowano "podniebne chodniki", rozmieszczone średnio co pięćdziesiąt pięter.
Chodniki te są niczym innym jak przezroczystymi rurami, wyposażonymi w małe ławki, szerokie poręcze i dwa rzędy przesuwających się w przeciwne strony taśm, na których mieszkańcy mogą stanąć i zejść dopiero przy swoim zakręcie. Okrągłe ściany rur działają też jako telebimy, na których puszczane są różnego typu spoty reklamowe, przez co z daleka Podniebne Chodniki wyglądają jak gigantyczne, błyszczące węże, wijące się miedzy budynkami, które od czasu do czasu zmieniają kolory.
Ultraszybkie pociągi kursujące po wąskich rynnach w sąsiedztwie Chodników służą do szybkiego przemieszczania się między oddalonymi od siebie punktami. Dzięki nim z jednego końca metropolii na drugi, można przedostać się w kilkadziesiąt minut.
Pozostałe metropolie świata:
- Metropolia Nowego Jorku
- Metropolia Tokijska
- Metropolia Pekinu
- Metropolia Moskiewska
- Metropolia Watykańska
- Metropolia Sycylijska
- Nowa Metropolia Kinszasie
- Metropolia Paryska
- Metropolia Meksyku
- Metropolia Starej Mezopotamii
- Metropolia Kairu
- Metropolia Ottawy
- Metropolia Brazylii
- Metropolia Berlińska
- Zjednoczona Metropolia Oceanii
- Metropolia Rzymska